Wat voor land is Nederland?

Zhihu is een vraag en antwoord site in China. Waar gewone chinezen vragen kunnen stellen en antwoord aan elkaar kunnen geven. Een van de vragen was: 荷兰是个怎样的国家 （wat voor land is Nederland) Hier onder vind je de Nederlandse vertaling van het bericht. Het Chinese origineel geschreven door Lulu在荷兰 is hier te vinden.

Vertaling:

Ik woon al meer dan 6 jaar in Nederland. 1 jaar voor mijn studie en meer dan 5 jaar om te werken. Ik weet nog niet zeker hoe lang ik hier in de toekomst zal blijven, maar tot nu toe is dit het land waar ik het langst heb gewoond buiten China. Ik zou kunnen zeggen dat Nederland mijn tweede thuis is en daar zou geen woord van gelogen zijn. Ik heb hier tenslotte vrij vormende jaren doorgebracht tussen mijn 23ste en 30ste levensjaar.

Toevalig was ik vorig nieuwjaar even terug in China en kreeg ik een goede indruk van wat de verschillen zijn tussen China en Nederland. Let op: deze verschillen zijn niet goed of slecht, ze komen voort uit culturele en sociale aspecten in de twee verschillende landen.

1. Het leven in Nederland is langzaam. Natuurlijk gaat het in China ook erg snel. In Nederland moet je overal een afspraak voor maken: als je een auto koopt, een bruidsjurk koopt, naar de dokter gaat en wanneer je met de overheid van doen hebt. In de meeste gevallen moet je voorbereidingen treffen en online een formulier invullen. Hoewel het allemaal vrij langzaam gaat, kun je wel in een keer alles goed regelen. Bij ons in China kun je vaak dingen ter plekke regelen, maar omdat niet altijd alle benodigde informatie beschikbaar is lukt het niet altijd om alles in een keer voor elkaar te krijgen.

2. Nederland is echt klein. China is echt veel groter. In de stad kom je overal makkelijk met de fiets en er zijn ook weinig files dus reizen per auto is nog efficienter qua tijd. Het hele land is ongeveer even groot als de Chinese stad Chongqing. De reistijd die je bij ons kwijt bent aan het reizen van stad naar stad is de tijd die je nodig hebt om in Nederland het hele land door te reizen.

3. De sociale voorzieningen in Nederland zijn prima. Je hoeft niet per se een huis te kopen om je kinderen op een bepaalde school te krijgen en met heel weinig geld kun je al een hypotheek afsluiten. Je kunt al een rijtjeshuis kopen voor 1 tot 2 miljoen Renminbi in Amsterdam. Als je nog niet genaturaliseerd bent, maar wel een permanente verblijfsvergunning hebt, kun je al aanspraak maken op sociale voorzieningen. Wanneer kinderen naar school gaan dan kost dat erg weinig geld. De nederlandse universiteiten hebben een goede reputatie en staan in de top 200 wereldwijd. Veel gezinnen hebben een kostwinner met een inkomen van gemiddeld 2500 euro en dat is genoeg voor een gezin met een kind. De mensen hebben minder stress in hun leven dan in China. De prijzen van goederen zijn inmiddels niet meer zo hoog als in China, maar er wordt wel veel belasting op die goederen geheven om de sociale voorzieningen in stand te houden. Het gevolg is dat het verschil tussen arm en rijk vrij klein is. Hoe meer geld je verdient, hoe meer inkomstenbelasting je betaalt, hierdoor werken Nederlanders weinig overuren en hebben ze vaak ook niet de ambitie om promotie te maken in hun bedrijf omdat het verschil na belastingen niet de moeite waard is.

4. In Nederland is het weer erg nat. Ik hou daar persoonlijk erg van. Mijn geboortedorp is te droog. Ik kon vroeger nooit slapen en alleen als ik een machine gebruikte om de lucht vochtig te maken kon ik goed slapen. In Nederland is er absoluut geen smog en de luchtkwaliteit is super goed. Het regent veel in de herfst en in de winter, soms valt er een beetje sneeuw. Als je geen auto hebt is al die regen misschien niet zo prettig. Over het hele jaar genomen is de temperatuur nooit echt heel koud of echt heel warm dus heeft bijna niemand airco in huis.

5. Nederland heeft een cultuur van vrijheid, gelijkheid en openheid. Prostitutie, drugs en gokken zijn legaal of worden gedoogd. Maar ik moet jullie zeggen: elk land heeft goede mensen en slechte mensen en ik denk niet dat Nederland onveilig is, ook al zijn postitutie, drugs en gokken legaal. Soms hoor je wel eens van discriminatie in Europa, maar in Nederland vind ik het geen groot probleem, althans ik heb er geen ervaringen mee gehad en veel Nederlanders die ik nauwelijks kende hebben mij geholpen. Maar bedenk wel elk land heeft slechte mensen. Mocht je oneerlijk behandeld worden, geef dan wat weerstand, laat je niet voor de gek houden.

6. De Nederlandse cuisine heeft veel rare gerechten. De nederlanders zelf eten Duitse gerechten, Franse gerechten, Italiaanse gerechten, Griekse gerechten enzovoort. In de ochtend eten ze brood, in de middag eten ze brood en als ze er zin in hebben eten ze wat warms in de avond en anders eten ze wat salade met nog een broodje. Omdat ik niet van westers voedsel houd zit er voor mij niks anders op dan zelf te koken of te zoeken naar het enkele Chinese of Japanse restaurant. Als je in een grotere stad woont, kun je ook nog Vietnamese of Koreaanse eetgelegenheden vinden, maar woon je in een kleine stad dan hebben ze alleen Chinees of Japans.

7. Het leven in Nederland is simpel. Persoonlijke relaties zijn niet ingewikkeld vergeleken met China. Zelfs op kantoor wordt iedereen op dezelfde manier behandeld en is het als vrienden onder elkaar. Op sommige plekken worden er wel aan kantoor politiek gedaan, maar over het algemeen zjin de verhoudingen simpel en direct. Voor Chinezen is het geen moeilijke plek om te leven en privacy wordt gerespecteerd. Oudere mensen worden verzorgd in een verpleeghuis. Er wordt niet verwacht dat mensen zelf hun ouders verzorgen, dit wordt gedaan door verplegers en dokters. Je bent niet verplicht om sociale interacties aan te gaan na het werk, maar soms is het leven te simpel en wordt het saai. Het meest populaire tijdverdrijf in Nederland is voetbal kijken. Na acht uur gaan ze voor de tv zitten of kijken in de bar. Er is een grote groep Nederlandse voetbalfans en voor hen is dit heel belangrijk.

.

'Vandaag hang je buiten rond, volgend jaar groeit er gras op je graf' anti-corona slogans in China

Van oudsher spelen rode spandoeken een rol in het publieke Chinese leven. Deze worden vaak gebruikt om het volk duidelijk te maken wat er van hen verwacht wordt. De afgelopen jaren waren deze doeken vrij tam, maar met de uitbraak van het Corona virus, en de urgentie die daar mee gepaard gaat, zijn de spandoeken steeds krachtiger geworden tot aan het absurde af. Hier vijf voorbeelden met vertaling.

今天到处乱跑，明年坟上长草

Vandaag hang je buiten rond, volgend jaar groeit er gras op je graf.

不带口罩就出门，这个杂种不是人。

Als je geen mondkapje draagt wanneer je naar buiten gaat, ben je een mensontwaardige zak.

儿女如何算孝顺？看住爸妈不出门！

Hoe laat je zien dat je een goede zoon of dochter bent? Let op dat je ouders niet naar buiten gaan！

出门打断腿, 还嘴打掉牙

Als je naar buiten gaat breek ik je benen, en sla je tanden uit je bek.

出村如自杀，居家最安全

Het dorp verlaten is als zelfmoord, thuis blijven is het veiligst.

Little soldiers: an American boy, a chinese school, and the global race to achieve

Je bent een Amerikaanse van Chinese afkomst woont samen met je buitenlandse man in Shanghai en je krijgt een zoon. Is die jongen dan beter af in het Chinese onderwijs of het westerse onderwijs? Op die vraag probeert Lenora Chu een antwoord te vinden in haar boek: Little soldiers: an American boy, a Chinese school and the global race to achieve. Laat je niet misleiden door de nogal pretentieuze titel. Dit is geen wetenschapelijk boek dat met statistieken en grafieken probeert aan te tonen dat het Chinese ofwel het westerse onderwijs beter is. Dit is een persoonlijk boek geschreven door iemand met het ene been in de westerse cultuur staat en met het andere been in China.

Het boek begint met de beslissing van Lenora en haar man om hun zoon: Rainey in te schrijven op een Chinese creche. Omdat het schooltje die ze hebben gekozen bevolkt wordt door de kinderen van de Chinese elite is het in eerste instantie lastig om Rainey in te schrijven. Na wat aandringen en geluk komt Rainey uiteindelijk toch in een klas vol kleine gediciplineerde studentjes terrecht. De rest van het boek gaat over zijn ervaringen en die van zijn moeder.

Een van die ervaringen gaat over het eten van een ei of liever gezegd het niet eten van een ei. Thuis hoeft Rainey geen eieren te eten omdat hij ze niet lust, op de creche hoort een ei bij de dagelijkse lunch. De Chinese lerares lost dat op door een ei in de mond van Rainey te proppen net zolang tot hij doorslikt. Na enkele weken strijd, eet hij eieren.

Wat vindt zijn moeder? Dat is niet helemaal duidelijk. Bij elke negatieve ervaring is Lenora verontwaardigd, maar ze kiest er tegelijkertijd nooit voor om Rainey van het schooltje af halen. Ze weet dat de methodes die Chinese scholen gebruiken tot op zekere hoogte effectief zijn en dat ze leiden tot een gediciplineerder kind met een betere werk houding. Natuurlijk is dit niet zonder keerzijdes: in het westen gaat het onderwijs meer uit van de individuele persoonsontwikkeling en creativiteit. Wil je een net, hard werkend kind dat goed luistert of een kind dat haar/zijn eigen weg volgt maar soms sturing mist of (erger nog) gestuurd wordt door de grillen van vriendjes en wat populair is.

Na het lezen van dit boek weet je nog niet welk onderwijs systeem beter is, maar je hebt wel een beter beeld van hoe lastig het is om een keuze tussen de twee te maken. Althans tot de ideale mix van Aziatisch en Westers onderwijs wordt gevonden.