Wolf Warrior Diplomatiek

Waarschijnlijk heeft u niet de films gezien, maar wel al gehoord van de term “wolf warrior diplomacy”. Het is een nieuwe diplomatieke benadering door Beijing welke agressiever en meer recht door zee is. Iets wat we in het westen nog niet gewend zijn van de Chinezen.

De term “Wolf Warrior” komt van een soort Chinese Rambo films. Rambo kon eigenhandig een heel leger Russische soldaten verslaan en de Chinese variant doet hetzelfde met Amerikaanse huurlingen. Net zoals zijn tegenhanger zijn de blockbusters voorzien van een gezonde dosis nationalisme. Heerlijk avondje op de bank met voorspelbaar vermaak. Maar de diplomatieke variant is iets minder vermakelijk en daar komen de Australiërs recentelijk achter.

China is al lang met zijn opmars bezig in de wereld. In de afgelopen 20 jaar is China gegroeid van een kleine nietsbetekenend economie tot de onbetwiste nummer 2 en zal in de toekomst de nummer 1 van de wereld zijn. Die economische macht komt ook met een grote invloed en zeggenschap, zeker over de buren en directe handelspartners. Als je kijkt naar het dagelijkse Nederlandse nieuws, zou je dit niet zeggen. De altijd luidruchtige Amerikanen stelen de show. Trump twittert weer iets absurds en het nieuws springt erop. China bleef stilletjes op de achtergrond…. tot voor kort. In de huidige gepolariseerde wereld waar mensen alleen maar naar de extremen kijken, goed en kwaad, zwart en wit, komt China er niet door met zijn boodschap. Dus vanuit Beijing zijn de diplomaten geïnformeerd om de nuance te laten vallen.

Chinese cultuur is doorspekt met nuance, neem nou taoïsme, met Yin en Yang. Yin en Yang staan voor donker en licht, hard en zacht, mannelijk en vrouwelijk. Westerlingen zien het altijd als het één of het ander, maar in China is dat helemaal niet zo. Het vloeit in elkaar over, er is een balans, het heeft elkaar nodig. Als je te hard bent kun je de kracht van de klap niet absorberen en daardoor breken, als je te zacht ben kun je de kracht van de klap niet tegenhouden en je positie verliezen.

Het kwam daarom ook als een onverwachte klap voor Australië dat ze allemaal sancties en tarieven opgelegd kregen die hun economie diep raakten. Hoe begon deze diplomatieke uitspatting? Australië nam de heldhaftige taak op zich om leider te worden van een groep landen met een verzoek aan China: “Er moet een onafhankelijk onderzoek komen naar de oorzaak van Covid-19 in China.” Dit is geen onredelijk verzoek, maar voor de Chinezen, diplomatiek heel gevoelig, het onderzoek kan leiden tot kritiek op de overheid, de communistische partij en dat is in China ongewenst. Ze hebben met flink wat propaganda zichzelf en de wereld laten zien, dat ze het juist heel goed hebben gedaan, ze hebben het zelfs het beste gedaan, alleen de communistische partij kon zo goed en rigoureus actie ondernemen. Kijk maar naar Amerika waar het helemaal de soep in loopt.

Dat Australië die taak opnam, was opzienbarend aangezien hun economie voor export (32%) en import (19%) heel erg afhankelijk is van China, daarnaast is China de grootste buitenlandse investeerder (72%) in Australië, voornamelijk in de vastgoedmarkt en het onderwijs. Dus China is simpelweg de nummer 1 cash-cow voor Canberra. De Chinese diplomaat Cheng Jingye kon daarom een harde positie innemen. Hij moest zijn land verdedigen en was daarom vrij duidelijk in zijn woorden (link naar volledig interview onderaan dit artikel toegevoegd):

“Het Chinese publiek is gefrustreerd, ontzet en teleurgesteld met wat Australië doet (Landen oproepen tot een onafhankelijk onderzoek). Op de lange termijn, als het van kwaad tot erger gaat kunnen mensen denken, waarom zou ik naar zo een onvriendelijk land gaan? De toeristen twijfelen aan een bezoek, de ouders van studenten twijfelen aan een studie voor hun kind in Australië. Het is aan de mensen om die beslissingen te maken. Dus misschien denkt het (Chinese) volk, waarom zou ik een Australische wijn drinken of een Australische steak eten?"

Een week later werden een aantal grote rundvlees importeurs geblokkeerd. Nog een week later werd er een tarief of gerst (voornamelijk gebruikt om bier te brouwen) ingevoerd en nog recentelijker een negatief advies vanuit de overheid voor Chinezen om in Australië te studeren en te reizen. Kijk, dat is met woord en daad. Al deze maatregelen schaden de Australische economie. Australie heeft zijn klacht bij de Chinese ambassade neergelegd en China blijft stil…. En Beijing hoeft ook niet echt een reactie te geven, hun belangen zijn minimaal, ze kunnen alleen maar winnen. Het is een asymmetrische relatie. China heeft veel meer te duchten van Amerika en Europa waarmee de handelsbelangen vele malen groter zijn.

Australië zit in een lastig pakket, de president geeft aan dat hij zijn lands normen en waarden nooit zal opgeven voor economisch gewin, maar gaat het Australische volk daar ook in mee? Australië zit aan de andere kant van de wereld, ver van Amerika, heeft een westerse cultuur, maar is voor zijn handel afhankelijk van Azië. In afgelopen jaren zijn veel rijke Chinezen geëmigreerd naar Australië en die hebben ook een zekere grip op de politiek gekregen. De Chinese diplomatiek is harder geworden en heeft recentelijk veel geleerd van Amerika en Trump. Ze zullen niet schuwen om dezelfde tactieken op het westen los te laten in het belang van hun partij. Het is niet geheel onverwacht en onterecht, ze hebben nu de macht om dit te doen, ze zijn de tweede economie in de wereld, ze hebben een paar extra hefbomen op hun diplomatieke bedieningspaneel.

Met geld komt macht, met macht komt verantwoordelijkheid. De toekomst zal uitwijzen hoe China met die verantwoordelijkheid zal omgaan. Ook wij in Nederland als klein kikkerlandje moeten goed nadenken hoe we met deze nieuwe diplomatieke situatie omgaan en zullen beter moeten samenwerken met de EU, samen staan we sterker. Wie weet drukt de Chinese overheid binnenkort op een knopje om de Nederlandse politiek de mond te snoeren.

Begrijp goed dat dit opinie is, lees meer stukjes om je eigen mening te verrijken.

Het interview van Chen Jingyue

CNN nieuwsbericht over wolf warrior diplomacy.

Vermakelijk stukje in Chinese staatskrant Global times

Ik schreef al eerder over China en Australie

Onze podcast over de Chinese economie

Dit artikel is geschreven door Theoootje. Een Nederlandse zeeuw die al meer dan 10 jaar in China werkt en woont. En een van de podcast host is van Uit China. Een China gerelateerde podcast die je hier kunt vinden. Hij heeft ook een youtube kanaal waar hij informatieve filmpjes maakt over China.

Wat zijn de nadelen van studeren in Nederland?

Zhihu is een vraag en antwoord site in China. Waar gewone chinezen vragen kunnen stellen en antwoord aan elkaar kunnen geven. Een van de vragen was: 荷兰留学有什么弊端？ （wat zijn de nadelen van studeren in Nederland) Hier onder vind je de Nederlandse vertaling van het bericht. Het Chinese origineel geschreven door Lulu在荷兰 is hier te vinden. Ik heb al eerder een antwoord van Lulu在荷兰 vertaald en op mijn site gezet. Die kun je hier vinden.

Vertaling:

Ik heb die vraag al vaak voorbij zien komen. Na lang nadenken weet ik nog steeds niet goed hoe ik die vraag moet beantwoorden. Ik woon al bijna 7 jaar in Nederland en nadelen kwamen niet direct bij mij op. Natuurlijk zijn er aspecten die ik niet leuk vind, maar die zijn niet anders dan de problemen waar elke buitenlander mee worstelt tijdens het assimeleren in een nieuwe cultuur. Die problemen beperken zich niet alleen tot Nederland, maar zijn inwisselbaar met de problemen die we tegenkomen in elk ander land buiten China.

Na lang denken ben ik dit moment ben ik tot de volgende ‘nadelen’ gekomen:

1. De taal kan het leven ongemakkelijk maken: Nederlanders spreken allemaal Engels, maar uiteindelijk is Nederlands de echte moedertaal. De informatie in de winkels, medische borden in het ziekenhuis en de post van de gemeente zijn allemaal in het Nederlands. Wanneer je een introverte persoonlijkheid hebt en je niet graag je mond open trekt om vragen te stellen, dan ga je het hier lastig hebben. Want je zult een hoop dingen niet kunnen lezen; maar als je een vraag stelt aan iemand, bijvoorbeeld een winkelmedewerker, een voorbijganger of een klasgenoot dan zal die vraag snel beantwoord worden. Je kunt ook Nederlands studeren en langzaam meer en meer begrijpen.

2. Het medische zorgsysteem is niet hetzelfde als bij ons: toen ik net in nederland aankwam durfde ik bijna niet ziek te worden. Gelukkig is mijn gezondheid behoorlijk goed. Soms was ik wel verkouden of had ik griep, maar ik heb nooit naar het ziekenhuis gehoeven. Het Nederlandse medische systeem heeft huisartsen die verbonden zijn aan de plek waar je woont. Als jij je niet lekker voelt moet je eerst een afspraak maken met de huisarts. Dit soort huisartsen zijn generalisten ze kunnen alles behandelen, maar kunnen niet goed tot de essentie doordringen. Als een huisarts je niet goed kan behandelen word je doorverwezen naar een specialist. Het hele process kost je erg weinig geld, omdat de nederlandse overheid elke maand 50 euro (van studenten) en 90 euro (geen studenen) afdwingt aan verzekeringsgeld. De ziekenhuizen en de huisartsen kunnen die verzekeringen gebruiken om hun kosten te vergoeden.

Toen ik net in Nederland was dacht ik dat naar de dokter gaan een gedoe was, maar ik ben langzaam de regels gaan begrijpen en vind het systeem nu best goed. Het reduceert het wachten in de rij in het ziekenhuis enorm en vergroot de efficientie.

3. Het kopen van kleding en schoenen is moeilijk, vanuit het perspectief van mensen die wat korter zijn. Nederlandse mannen zijn gemiddeld 1 meter 83 en vrouwen zijn gemiddeld 1 meter 73, dus kledingmaten voor mannen onder 1 meter 70 of vrouwen van onder 1 meter 60 zijn heel lastig te vinden. Een van mijn Chinese klasgenoten op de universiteit heeft maatje 34. In Nederland kan ze alleen maar kinderschoenen kopen.

4. Elk bedrijf heeft lange wachttijden: dit ben ik me gaan realizeren toen ik even terug thuis was tijdens de zomervakentie. Bij ons gaat alles supersnel. Eten in een restaurant, het verstellen van kleding bij een kleermaker, het kopen van een auto of meubels alles gaat heel snel. Het is de snelheid van een opkomende economie. In nederland echter kost naar een restaurant gaan makkelijk 3 uur. Tussen het voorgerecht, hoofdgerecht, nagerecht moet je altijd wachten. Als je een auto wil kopen moet je 3 maanden van tevoren reserveren. Wanneer je een bruidjurk wil laten maken moet je 2 maanden wachten. Wanneer studenten aankomen in nederland moeten ze zich gelijk aanpassen aan deze langzame europese levenstijl.

Meer kan ik niet bedenken, wen langzaam aan al het nieuwe

Artikel drie-en-twintig in je basis wet.

De Hongkongnezen zijn er mooi mee. Een stad centraal in de wereld, tussen twee culturen, tussen twee systemen en met twee historische interpretaties. Een complexe situatie waarin je zonder toelichting en zonder context een kant kan kiezen welke er wellicht niet is.

Laten we beginnen met een korte historie en eerste laag van complexiteit. Hongkong was een kolonie van de Britten, afgedwongen met geweld, met oneerlijke en éénzijdige overeenkomsten tussen het Britse Imperium en de Qing Dynastie. De Britten waren drugsdealers, ze pompte opium de Chinese markt op voor persoonlijk gewin. De Britten en Nederlanders verschillen hierin niet zoveel dat we beiden een misplaatste trots hebben voor ons koloniaal verleden. Voor de Chinezen was dat juist NIET de Gouden eeuw, maar de eeuw van schaamte, ze werden onder de voet gelopen door de westerlingen en vernederd. In China is er veel ergernis over, zelfs 200 jaar na dato kan het tot een verwoede discussie komen als je hierover begint met Chinezen. Niet vergeten en zeker niet vergeven.

Na alle instabiliteit in China kwam het eindelijk tot een communistische staat met een autocratisch leiderschap. Hongkong werd een kapitalistisch stadstaat met OOK een autocratische leider, ze werden geleid door Britse Gouverneurs, alle gouverneurs waren westerlingen. In de 150 jaar van Britse overheersing heeft nooit een Chinees of Hongkongnees ook maar wat te zeggen gehad, opstanden werden met geweld onderdrukt. Het kapitalisme zorgde er wel voor dat de Hongkongnezen meer welvaart hadden in tijden waar het communisme flink de mist in ging. Daarnaast kreeg HK een Brits rechtssysteem en je zal zien op TV dat de rechters nog steeds met pruiken op zitten. Het onderwijs is ook voornamelijk westers georiënteerd en wellicht komt het daardoor dat er een echte Hongkongnese identiteit is ontstaan.

Wat als de rollen waren omgedraaid en Vlissingen een oude Chinese kolonie was, hoe zouden we daar over denken? De mensen spreken alleen plat Zeeuws en Chinees, een Amsterdammer op bezoek kan de mensen niet verstaan. De jeugd is al een jaar aan het demonstreren en wil liever bij China horen dan bij Nederland. Af en toe meert er een Chinees vliegdekschip aan in de haven. Dat is voor ons lastig in te beelden.

Laten we nu naar artikel drie-en-twintig kijken. Voor de overhandiging van de Britse Kolonie aan China is er een overeenkomst gesloten. Hongkong kreeg zijn eigen mini-constitutie met extra vrijheden en de belofte op één land en twéé systemen tot 2047. In die constitutie was onder dat artikel opgenomen:

“De Hong Kong speciaal administratieve regio zal zelf wetten implementeren om het verboden te maken China te verraden, van China af te scheiden, tegen China te rebelleren of terug te gaan naar het oude systeem. Chinese staatsgeheimen mogen niet gestolen worden, buitenlandse politieke organisaties zijn verboden en regionale politieke organisaties mogen geen banden hebben met buitenlandse politieke organisaties.”

Op zich is dit niet ongewoon, Nederland heeft ook wetten voor zijn nationale veiligheid. We hebben geen wetten voor afsplitsing, dus mochten de Friezen onafhankelijkheid, kan dat geregeld worden. In het verleden heeft Nederland met veel geweld Indonesië bij zich proberen te houden, daarbij zijn veel burgerdoden zijn gevallen, een pijnlijke historie die we zelf censureren.

Hongkong heeft in 2003, 5 jaar na overdracht al geprobeerd om wetten te implementeren. Maar er was veel weerstand van de bevolking en uiteindelijk weinig steun in de regering om de wet goed te keuren, de wetten kwamen op de plank te liggen….voor 17 jaar. Beijing was het wachten zat, na 23 jaar heeft Hongkong nog steeds geen wet doorgevoerd. Dit was afgesproken met de Britten in 1997. In 2019 ziet Hongkong veel onrust en er zijn vreedzame protesten, maar zeker ook rellen. De harde kern van deze jongeren wil inderdaad meer onafhankelijkheid van China. In de Twee Sessies (nationaal partij overleg) van 2020, hakt Beijing de knoop door. Zij maken de wet voor Hongkong.

Nu komen we dichter bij de kern van het conflict. Er staat duidelijk dat Hongkong ZELF die wetten had moeten maken. Als Beijing die wetten verplicht oplegt is dat het einde van de twee systemen en zal resulteren in een precedent dat Beijing wetten voor Hongkong gaat maken voordat het 2047 is. We kunnen het Beijing ook niet helemaal kwalijk nemen, omdat Hong Kong die wetten al lang had moeten implementeren. Dus internationale kritiek op Beijing, dat ze een wet forceren die er al lang had moeten zijn en welke ook was afgesproken met de Britten is een beetje misplaatst.

Als je dichter bij de kern wil komen van een probleem, vraag jezelf ongeveer 5 keer “waarom” (gejat van Japans kwaliteitsmanagement):

1. Waarom is die Nationale Veiligheidswet nog niet doorgevoerd?

• Omdat er weerstand onder de bevolking is

2. Waarom is er weerstand onder de bevolking?

• · Omdat de wet de vrijheid inperkt.

3. Waarom beperkt de wet de vrijheid van de mensen?

• Omdat rebelleren tegen china een te breed begrip is

4. Waarom is rebelleren tegen china een te breed begrip?

• In Nederland, kun je tegen Mark Rutte zijn, tegen de VVD, maar dat is niet rebels in onze Neerlandse ogen, verre van. Als je tegen de VVD bent, stem op iets anders of start je eigen partij, wat je wil. In China, als je tegen Xi Jingping, tegen de communistische partij bent, ben je wel degelijk aan het rebelleren. Omdat in China er maar 1 partij is, is het al “rebels” om tegen de communistisch partij in te gaan en mensen worden heftig gestraft. De communistische partij is de staat, is China. De nationalisten (ja die andere partij) zit op een “rebels” eiland genaamd Taiwan.

Dissidenten in Hongkong, pro-democratie bewegingen lopen een groot gevaar om gestraft te worden in het belang van nationale veiligheid. Een pijnlijk dilemma voor het westen die democratie steunen. China zal ons snel erop wijzen dat het een interne aangelegenheid is waar wij oud-kolonisten ons niet mee moeten bemoeien. Daarnaast zullen ze wijzen op de “harmonie” in China en de huidige situatie in Amerika, waar de “black-life-matter” protesten ook met traangas en geweld worden onderdrukt. Hoe komt het dat als jullie democratie een protest te lijf gaat met geweld het allemaal acceptabel is (president Trump heeft het leger erbij geroepen), maar als wij communisten de “harmonie” willen terugbrengen het dictatoriaal en onderdrukkend is?

Ik heb het te doen met de jongeren in Hongkong, maar vrees dat op dit moment emigratie hun enige hoop op democratie is en als ze willen blijven zich moeten conformeren naar de Chinese staat. Een situatie waar Chinese diaspora maar al te bekend mee is.

Begrijp goed dat dit opinie is. Lees andere artikelen over artikel 23 om je opinie te verrijken:

Wikipedia: Hong Kong basic law.

Wikipedia: National security law

South China Morning Post

China Daily

Of luister naar onze podcasts over:

Hong Kong

De twee sessies

Taiwan

Dit artikel is geschreven door Theoootje. Een Nederlandse zeeuw die al meer dan 10 jaar in China werkt en woont. En een van de podcast hosts is van Uit China. Een China gerelateerde podcast die je hier kunt vinden. Hij heeft ook een youtube kanaal waar hij informatieve filmpjes maakt over China.