Zihu is een vraag en antwoord site in China. Waar gewone chinezen vragen kunnen stellen en antwoord kunnen geven. Een van de vragen was: 男人为什么要找个妻子结婚? (waarom zoeken mannen een vrouw om mee te trouwen). Een Chinees met de naam Will Liu gaf antwoord op die vraag door over zijn leven met zijn vrouw te schrijven. Het Chinese orgineel kunt hier vinden. Hieronder vind je de vertaling.
Vertaling:
Toen ik net getrouwd was met mijn vrouw was ik niet gewend met haar te slapen. Ik werd midden in de nacht wakker en was verrast dat er zo dicht bij mij iemand lag te slapen en dan ook nog zo dicht tegen mij aangedrukt. Een kleine hand lag in de mijne. Vanaf dat moment gaf ik mijn vrijheid op en ik kon ook niet meer snurken al mocht ik dat willen want haar andere zachte hand lag bij mijn mond. Uiteindelijk moest ik mijn adem inhouden om haar niet wakker te maken.
Terug naar nu; ik ben gewend om met iemand naast mij te slapen. Als ik op zakenreis ga of reis voor werk dan slaap ik maar half. Als ik mezelf hoor snurken dan is er vreemd genoeg geen zachte hand die me probeert wakker te maken. Als ik mijn hand dan draai en naast me leg om te voelen wie er is en dan de koude lege plek ontdek, dan verandert mijn stemming.
Ik voel mij compleet leeg van binnen.
Nadat ik een jaar getrouwd was kwamen we erachter dat de moeder van mijn vrouw terminale kanker had. Ze hield het nog een paar maanden vol en toen op een nacht ging ze van ons weg. Mjin vrouw werd midden in de nacht wakker achter mij. Ik draaide mijn hoofd om hield haar vast en huilde zonder geluid te maken. Ze hield me stevig vast en huilde natte tranen op mijn arm. Ik trok haar nog strakker naar me toe in een omhelzing.
Toen ik een keer met de bus zat ik niet op de chauffeur te letten en hij niet op mij. De deur ging dicht, mijn hand kwam er tussen, zat klem en brak. Het bloed droop van mijn hand. Met rode ogen beende ze naar voren en begon de chauffeur uit te schelden. Ik moest haar tegen houden. Het was de eerste keer dat haar zo zag en het ontroerde me.
Ons kind werd geboren en groeide als kool. Op een onbewaakt ogenblik tilde mijn vrouw ons kind op om te helpen met plassen, verloor ze haar evenwicht en verrekte haar rug. Ze bleef zitten op de vloer met ons kind in haar handen. Het bleek dat de er een zenuw beknelt zat in haar onderrug. Ze moest een week liggen in bed kon haar benen niet bewegen en soms leek het of ze ook niet goed kon zitten. Ik nam vrij van werk om haar te verzorgen, hielp haar met eten en drinken, haar lichaam te wassen, gaf de kleine melk en probeerde hem in slaap te sussen. Na een hectische dag was de kleine diep in slaap in het bedje naast ons. Ik zat rustig naast haar en schilde een appel. Ze keek naar de bloemen op het behang en zei zachtjes: ‘als ik straks niet herstel en niet meer kan lopen hoe moet het dan verder?’ Ik zei: 'ik zal je onmiddelijk verlaten om een nieuwe mooie rijke stiefmoeder met een goed hart voor ons kind te vinden. Wees niet ongerust je zult ons niet tot last zijn’ Ze lachte uitbunding en riep: 'als je durft!' Terwijl ze mijn geschilde appelstukje pakte keken we elkaar aan en lachten.
Ons kind werd geleidelijk groter en ik kreeg het langzamerhand steeds drukker op mijn werk. Ik maakte constant overuren en werd zelfs midden in de nacht regelmatig gebeld. Als ik me een beetje ziek voelde vroeg ik nooit vrij maar toen op een dag mijn temperatuur opliep tot 41 graden ging ik naar een kleine dichtsbijzijnde gezondheidskliniek voor een infuus. Ik begon te stuiptrekken en viel op de vloer. Terwijl de zusters mij haastig op een stretcher naar de ambulance brachten vroegen ze met wie ze contact moesten zoeken. Ik was nauwelijks bij bewustzijn, maar wist toch nog het nummer te herinneren van zij die het beste voor me is.
Nadat ik uit het ziekenhuis kwam duurde het 10 uur voordat de koorts zakte. Terwijl ik het gevoel had dat ik in brand stond zakte de koorts en werd ik me bewust van mijn omgeving,. Ik zag een vage omtrek van haar zittend naast me, haar beide warme handen om mijn ijskoude hand.
Na een paar dagen werd ik gebeld met weer een uiterst belangrijk telefoontje van mijn werk. Maar omdat mijn handen nog te gezwollen waren kon ik de telefoon niet goed opnemen. Vol met ressentiment nam mijn vrouw onverwacht de telefoon op; toen ze zoals altijd mijn smekende blik zag legde ze de telefoon naast mijn kussen en zette hem op speakerstand. Ze vergat ook niet om een pen en papier te pakken zodat ze notities kon maken zoals ik ook altijd deed.
Mijn baas vroeg me allerlei vragen over het werk en gaf me nieuwe opdrachten. Het eerste telefoontje duurde twee uur en door de dag heen belde hij nog tien keer. De batterij van mijn telefoon was leeg en ik moest hem constant aan de oplader leggen. Zelfs midden in de nacht ging mijn telefoon nog regelmatig af. Ik was overdag nog herstelende en heel moe en dus sliep ik s’nachts dwars door de telefoontjes heen. De volgende dag hoorde ze dat mijn baas mij met luide stem terrecht wees. Hij riep: ‘waarom neem jij je telefoon niet op?’ Er waren problemen met de productie. Het was noodzakelijk om naar de fabriek te komen en de problemen met de productie nader te onderzoeken. Mijn vrouw zat naast me, met een kwaad gezicht, leeg voor zich uit te staren. Nadat ze me geholpen had met het telefoontje keek ik haar verontschuldigend aan. Ik zag tranen in de hoeken van haar ogen.
Ik probeerde te glimlachen en zei: 'het maakt niet uit, de baas wou alleen maar even stoom afblazen' Zij zei: 'dit werk moet je niet meer doen.' Ik keek naar haar en knikte zonder geluid te maken.
Nadat ik hersteld was en naar de fabriek ging om de problemen met de productie te onderzoeken gaf ik mijn baas mijn ontslagbrief. Na een maand nam ik ontslag. Mijn baas zei: 'jij bent het soort persoon dat onhandelbaar is. De maatschapij is ingewikkeld en de competitie is moordend Je zult geen nieuw baan kunnen vinden en je carriere zal voorbij zijn.' Ik glimlachte, liet de brief op zijn bureau achter, draaide me om en liep de deur uit.
Mijn vrouw nam alle verantwoordelijkheid voor het huishouden op en de zorg van ons kind. Ik zocht naar werk en studeerde.
Nadat ik werk had gevonden in een andere sector ging ik er 20 procent op achteruit qua salaris. Ik begon van voor af aan. De tijd om naar mijn werk te komen was 3 uur heen en 3 uur terug. Ik had het erg druk. Elke dag stond ik vroeg op en kwam ik laat terug. Ik kreeg te weinig slaap.
Zoals een uurwerk draaide ik rond van vergadering naar vergadering. Al zittend in de bus of de metro luisterde ik naar engelse taallessen, keek ik management video's. Ik verloor behoorlijk wat kilo's. In een paar maanden was ik tientallen kilo's lichter.
Omdat ik bang was om mijn kind wakker te maken in de avond. Sliep mijn vrouw met ons kind op een kamer en ik alleen op een andere kamer.
Als ik laat in de avond terug kwam studeerde ik tot midden in de nacht, kwam ze naar me toe en zei: ‘ik ga eerst slapen’ ik zei: 'goed, ik studeer nog even verder’ Later ging ik kijken in haar kamer en zag ik haar liggen. Haar gezicht naast het gezicht van ons kind. Ik ging terug naar mijn kamer nadat ik een deken over ze had neergelegd.
Na een jaar belde een idioot me op en bood me een nieuwe baan aan met 50 procent meer inkomen.
Twee jaar daarna belde een idioot me op en bood me een nieuwe baan aan met 40 procent meer inkomen
Het volgende jaar belde een idioot me op en bood me een nieuwe baan aan met 40 procent meer inkomen
Het jaar daarop belde een idioot me op en bood me een nieuwe baan
aan met 40 procent meer inkomen.
We konden een nieuw huis kopen, een auto en elk jaar op vakantie.
Ik en haar. Het maakt niet uit of we tegenslagen of geluk kennen, helpen elkaar vooruit; stap voor stap en jaar na jaar.
Ongemerkt zijn we nu meer dan 10 jaar getrouwd. Op een nacht werd ik plotseling wakker. Ze had haar hand weer op mijn mond gelegd. Ze was brommend omgedraaid en zei: ‘je bent weer aan het snurken’ Ik trok haar rug naar me toe en omhelsde haar. In die omhelzing was ze warm en zacht. Ik hield haar stevig vast.
Comments